Yakın ilişkiler insan yaşamının çok önemli bir parçasını oluşturmaktadır. Birçok insan için hayat, evlilik, aşk ve arkadaşlık gibi yakın ilişkilerin örüntülerinden meydana gelmektedir. Aile ilişkileri, arkadaşlık, kardeşlik gibi ilişkiler kadar önemli olan, hatta insan hayatının çok daha büyük bir yaşam dilimini etkileyen romantik ilişkiler ise bireylerin hem fiziksel hem ruhsal ihtiyaçları bakımından göz ardı edilemeyecek bir etkiye sahiptir.

Evlilik, “bir erkekle bir kadının aile kurmak için yasaya uygun olarak birleşmesi”dir (Güncel Türkçe Sözlük, 2007). Her evlilik ilişkisi kendi içerisinde farklı dinamikler barındırır ve çiftler evlilik ilişkisi içerinde farklı davranış örüntüleri sergilerler. Bireylerin Bebeklik döneminde bakım vericileri ile kurdukları ilişkilerin, ileriki yaşlarda romantik ilişkilerinde ve dolayısıyla evlilik ilişkisinde etkin olduğu, bu sebeple de bağlanma kuramının, çiftlerin ilişki örüntülerini anlama ve açıklamada önemli bir çerçeve oluşturduğu yapılan araştırmalarda tespit edilmiştir (Hazan ve Shaver, 1987, Feeney, 1999). Buna göre, bireylerin sahip oldukları bağlanma stilleri, romantik ilişki içerisinde bireyin bilişsel, duygusal ve davranışsal tepkilerini önemli ölçüde etkilemektedir (Feeney, 1999).

Tezin tamamına buradan ulaşabilirsiniz.